O co tyle szumu ?

28 sierpnia, niedziela , 01.10

Znacie taką scenę z filmów ... Kobieta poznaje mężczyznę. Całują się. Po czym kobieta odsuwa mężczyznę mówiąc , że to za  wcześnie..Zawsze mam wrażenie , że skrócili film o jakąś scenę pomiędzy... No bo dlaczego u licha przychodzi jej do głowy, że facet zaciąga ją do łóżka ? Przecież dopiero się poznali ! Albo para małżeńska. Szykują się rano do pracy, jedzą w pośpiechu w kuchni śniadanie. Mąż na pożegnanie całuje żonę, a ta tłumaczy się ,że nie ma czasu na dalsze łóżkowe igraszki. Tłumaczy się, jakby mężczyzna mógł całować jedynie z myślą o konkretnym celu ! Koszmar.

Patrząc na takie filmy sprawdzam kto był reżyserem. Zwykle jest nim mężczyzna.Czy dlatego ,że reżyserów - mężczyzn jest po prostu więcej ? A może jest to typowo męski ogląd sytuacji ? W wyobrażni mężczyzny każdy pocałunek jest tylko środkiem do celu ? Romantyczna miłość musi skończyć się zbliżeniem fizycznym, a naprawdę kochająca się para małżeńska musi chcieć zawsze i w każdej sytuacji? Taki ideał związku lansują mężczyżni w sztuce, w filmie. Szybki, dobry seks jest trendy. A nikt nie chce być old - fashioned. 



Dlatego temat , który ostatnio pojawił się w polskiej prasie zaskoczył. ' Współczesne kobiety mają dość seksu ! ' . Oho , ktoś się odważył ? Autorką artykuł w Newsweeku jest oczywiście kobieta. Dla mężczyzn nie jest to wystarczająco atrakcyjny temat. Zaczyna sie od HSDD ( Hypoactive Sexual Desire Disorder ) - czyli schorzenia polegającego na zmniejszeniu popędu płciowego. Podobno cierpi na to co 9 kobieta, a około 40 procent kobiet przeżywa to w szczególnych okresach swojego życia. Dla tej co dziewiątej wynaleziono już odpowiednik męskiej viagry. Dalej oglądamy film gdzie pulchniutka, sympatyczna specjalistka od kobiecej seksualności każe kobietom ćwiczyć mięśnie miednicy. Opisując ćwiczenia pokazuje przy tym sugestywnie na różne partie swojego ciała, że aż zazdrość bierze ... Taka świadoma swej płciowości kobieta ! No i trochę niedobrze się robi.Pani pokazuje ciężarki do noszenia w pochwie . Nie przez przypadek nazywają się kulkami gejszy. Małe stopki w łupkach, odważniki w pupie! Czego to gejsze nie robiły by dogodzić mężczyznom...



Dalej autorka artykułu przytacza inne opinie na temat 'kobiecej oziębłości '. Nie ma kobiet oziębłych . Termin ten stworzono w czasach gdy normą było to co służy mężczyżnie a kobiety nie mieszczące się w tej normie nazywano oziębłymi. Chyba nie tak wiele się zmieniło od tamtej pory.
Tymczasem seksuolodzy uważają , że nieetycznym jest obarczanie kobiety za jej rzekome deficyty.
A winy upatrują w niedopasowaniu seksualnym partnerów.Pastylka natomiast nie zadziała bo seksualność kobiety zależy od jej sfery psychicznej, nie chemii mózgu.Poza tym trudno mieć fantazje erotyczne gdy się jest zmęczonym , zestresowanym , niedocenianym czy niekochanym - a te uczucia towarzyszą kobietom na co dzień.

Pod artykułem dyskusja czytelników. Czasami ma się wrażenie, że nie czytali tekstu, a jedynie 
wykorzystali możliwość wyartykułowania własnych, ugruntowanych poglądów na seks. Starsza pani przyznaje się do ochoty ... ale nie własnym brzuchatym mężem. Osiemdziesięciolatek , jak to mężczyzna, chwali się swoją potencją. Tyle ,że nie z własną żoną . Pani w średnim wieku za  szarą rzeczywistość życia małżeńskiego uważa zaspokajanie swoich potrzeb za pomocą wibratora i akceptuje męża oglądającego samotnie pornosy. Obrazek jakże odmienny od filmowego.

                                                            

Niezależnie od poglądów dyskutantów, temat seksu w związkach wzbudza dość ożywione emocje.
Na wszystkich portalach o tej tematyce aż wrze. I za granicą i u nas. Jednak na stronach anglojęzycznych więcej jest mężczyzn .Zdarzają się nawet męskie oryginały , jak młody żonkoś , który nie może zrozumieć : ' Skąd tyle szumu z tym seksem ? Gdyby bóg chciał stworzyć świątynię rozkoszy nie zbudowałby jej koło zakladu utylizacji ścieków, prawda ? ' 

 Przeciętny Polak chętnie opowiada o swoich potrzebach i dużo skarży  się na brak takowych u swojej partnerki . Bez poczucia winy, nawet z pewną chełpliwością chwali się swoimi skokami w bok. Młodzi , żonaci i świeżo dzieciaci mężczyżni rozważają nawet porzucenie partnerki z powodu jej niechęci do seksu. Ciekawe czy ich młode zakochane żony przypuszczają co się dzieje w głowie najbliższej im osoby? Polki zabierają natomiast głos nieśmiało, zwykle z dużym poczuciem winy za własną ' nieadekwatność'. Pokutują stare uprzedzenia ich babek i przekonanie o konieczności bycia na sexy topie ?

Nieco inaczej wydaje się być w krajach Europy zachodniej i w USA . Kobiety znacznie śmielej przyznają się zarówno do zdrad i upodobania do seksu, jak i ,co jest nowym zjawiskiem, do braku ochoty na kontakty seksualne. I o ile Polki ' usprawiedliwiają ' to przepracowaniem, stresem, brakiem czułości ze strony męża - to ich zachodnie koleżanki niczego nie uzasadniają. Po prostu nie interesuje ich seks. Nie czerpią z niego wystarczającej przyjemności by zawracać sobie nim głowę. Otwarcie skarżą się także na rutynę i malejącą atrakcyjność stałego partnera, którego jednak kochają i porzucić nie zamierzają. Młodzi Anglicy czy Amerykanie opisują natomiast ze łzami w oczach swoje usiłowania by zadowolić i zachęcić partnerkę. Podkreślają także swoje zaangażowanie w obowiązki domowe. Wydają się mieć dużą wiedzę o seksualności kobiecej. Jeśli nawet któremuś zdarzy się wypalić na forum z ' kobiecą oziębłością' czy z przykrą opinią na temat rodzaju żeńskiego - szybko jest on uciszany przez kąśliwe riposty nie tylko kobiet, ale przede wszystkim innych mężczyzn. 

Oczywiście i na angielskojęzycznym i polskim forum znajdą się wyjątki. Mimo to kobiety na zachodzie ciągle wydają się być pewniejsze siebie i bardziej niezależne w poglądach niż u nas. Najśmielsze z nich kwestionują w ogóle zasadność instytucji małżeństwa, jako sztucznie podtrzymującej przez lata dawno nie istniejący związek.Odkąd małżeństwo nie jest jedyną gwarancją bezpieczeństwa społecznego, ekonomicznego  i prawnego kobiety i dziecka - jego formuła nie ma racji bytu. Jeśli ludzie się kochają mogą być ze sobą pod jednym dachem bez ślubu. Kiedy już nie mogą na siebie patrzeć - rozstają się, przyjmując odpowiedzialność za dziecko z tego związku narodzone. 
                                                                                   

Jedno obie strony zwykle są w stanie przyznać. Natura zróżnicowała rodzaj żeński i męski. Popęd seksualny mężczyzny ma być na tyle silny by zapewnić przetrwanie gatunku. Kobiece 'nie' ma zapobiec nadmiarowi przeludnienia. W młodej dziewczynie buzują hormony bo jej organizm przygotowuje do macierzyństwa. Z czasem ,w miarę starzenia się organizmu hormony zanikają. Babcie nie rodzą kolejnych dzieci. Zmniejszają się też zwykle potrzeby seksualne. Równowaga w naturze zostaje zachowana.

.

Nadwrażliwcy, czyli gdy świat cię przytłacza

Sobota , 20 sierpnia 2016, 00.56

Zaproszenie na imprezę z piątku na sobotę. Miło ,ze pamiętali. W telewizji jest dziś ciekawy film. Nie,trzeba pójść bo się  obrażą. Godzina na makijaż, tusz ciągle zostawia ślady pod okiem. Podklad jest za jasny...Sukienka z dekoltem - w końcu to lato. Nie ,lepiej czuć sie swobodnie w jeansach. Jeszcze raz do łazienki. Oh my God, spóżniłam się. 

 Pieszo na czwarte piętro, boję się windy. To chyba te drzwi. Nogi drżą, serce zamiera. Lepiej nie wejdę... Czy będzie ktoś znajomy ? Plotę coś bez sensu na powitanie. Ktoś wyciąga rękę, nie zapamiętam imion ! Czy moja ręka nie jest mokra ? Ta grupa jest taka zbita, pewnie się bardzo dobrze znaja- nie potrzebują obcego intruza. Nie podejdę. O , są książki. Będę udawala, że przeglądam. Wina ? Tak ,rozlużnię się.Czego ten facet ode mnie chce ? No tak, znowu plotę bzdury, nic dziwnego , że czmychnął  Przecież te rozmowy są jałowe. Co to kogo obchodzi ! Muzyka ? Dobrze, potańczę . Niech nie myślą, że jestem sztywna. No, ale nie cierpię podrygiwać w kółeczku! Jest za głośno, nie wytrzymam ! Balkon, jaki piękny widok. Jak cicho i powietrze takie świeże...Co też ja opowiadałam ! Jak durna. Nic dziwnego , że popatrzyli na siebie z uśmieszkiem. 

  Pomyśleć , że mogłabym teraz spokojnie czytać książkę... 

Czy znacie te prawie niewidoczne dziewczyny wciśnięte w kąt między regał z książkami? Znikające gdzieś w toalecie. Dziewczyny rzadko odzywające się do kogokolwiek, tak jakby nie miały nic do powiedzenia. Albo chłopaków szalejących na parkiecie z kieliszkiem albo butelką w ręku a potem nagle zaszywających się ponuro na balkonie ? Tacy byli jako młodzi ludzie. Po latach znów się pojawią jako dorośli.

 Gdy inni potrafią jednocześnie prowadzić rozmowę, jeść i pić, komentować artykuł w internecie i słuchać muzyki, dla nich to żonglowanie bodżcami jest nie do wytrzymania. Milkną, wycofują się. Skurczona jakoś w sobie kobieta ,która nie wydaje się podzielać ogólnej radości. Pewnie zgorzkniała po drugim rozwodzie. Albo przeciwnie, wyniosła, małomówna , baba traktująca wszystkich z wyniosłym dystansem. Mężczyzna ,który z zapałem dyskutuje na trudne tematy , ale natychmiast milknie gdy chcesz pogadać o czymś lżejszym.. Nudziarz. Przylepiamy im  w myślach dowolną etykietkę i zapominamy szybko o ich istnieniu. Nie chcą mieć znajomych, to ich wybór .



Gdybyśmy wiedzieli jak bardzo osoby NADWRAŻLIWE  chcą się zintegrować. Jak bardzo boli ich nasze odrzucenie. Spotkanie z nowymi ludżmi bywa dla nich aktem odwagi. Muszą pokonać nie tylko własną nieśmiałość, ale i dostosować się sposobu mówienia i zachowania innych ludzi. Nawet jeśli są one zupełnie różne od własnych. Trzeba odgrywać role bez próby generalnej. Przełamywać bariery.  Śmiać się tam , gdzie im nie do śmiechu.Zastanawiać się nad każdym wypowiedzianym słowem by nie wypaść na outsidera.  Zabierać głos w sprawach , które ich nie interesują.Nakładać maskę obojętności na twarz, na której zbyt wyrażnie rysuje się każde uczucie.Pchać się w tłum , gdy umysł prosi o odpoczynek w chwili samotności. Tańczyć do głośnej muzyki, choć basy przeszywają  mózg. Pić alkohol ,po którym potem czują się zdołowani. Chłonąć emocje innych ludzi  aż zaczną przytłaczać. Nie protestować, mimo że wszystko w nich krzyczy . Nie ujawniać swojej wiedzy by nie wyjść na mędrka. Kontrolować się . Wszystko po to by nie zostać samemu.

Odrzucenie tak bardzo boli. Prawie tak samo jak zranienie. Nieprzemyślanym słowem . Nieuczciwością. Manipulacją. Zniewagą. Kłamstwem. Protekcjonizmem. Głupim żartem. 
Te rany długo się nie goją i są przyczyną długich, wnikliwych introspekcji. Zwykle wyłania się z tego niekorzystny obraz, niska ocena własnej osoby.

Nadwrażliwość nastolatków zabiera im najpiękniejsze lata. Czas na radość, nieskrępowany śmiech.Przebywanie w hałaśliwej grupie , a wiec wystawienie na zbyt wiele bodżców wyczerpuje ich psychicznie i fizycznie .Nie mają potrzeby konkurowania z innymi. Bardziej dotkliwie niż rówieśnicy odczuwają cudzy ból i krzywdę.  Otoczenie zwykle nazywa ich introwertykami, ale mają uczucie , że jest to coś więcej niż introwertyzm . Będąc 'innymi' często stają się ofiarami szkolnego bullyingu, a z racji ogromnej empatii przyjażnią się też z klasowymi 'kozłami ofiarnymi '. Obawa przed zranieniem sprawia, że ograniczają kontakty towarzyskie w okresie gdy grupa rówieśników jest tak ważna jak rodzina. Wyizolowanie  sprawia, że czasami sięgają po środki znieczulające : narkotyki lub alkohol.  Pojawiają się myśli samobójcze.



 Strach przed porażką utrudnia wchodzenie w związki partnerskie. Jeśli ich życie zawodowe wymaga pracy w grupie i na dodatek pod presją czasu - pracują słabiej. Odnajdują się za to znakomicie w zawodach artystycznych, jako psycholodzy , dziennikarze, pisarze.Uczą się szybko i  z przyjemnością.Ponad przeciętnie inteligentni,  zdobytą wiedzę potrafią wykorzystać w tworzeniu nowych rzeczy.  Gros wielkich światowych twórców to nadwrażliwcy. 

High Sensitive Persons , bo tak nazwano tę grupę ludzi stanowią około 20 procent wszystkich ludzi. Nabyta genetycznie nadwrażliwość na bodżce cechuje też ten sam procent stu gatunków zwierząt. Pojecie to wprowadziła , w oparciu o liczne badania dr  Elaine Aron w 1995 roku. Wydała książkę ' High Sensitive Person' , w której opisała zespół cech charakteryzujących osobę o genotypie nadwrażliwca. Stała się ona biblią ludzi, którzy dotychczas nie rozumieli przyczyn swojej inności.

W internecie, na Facebooku powstały grupy integrujące osoby HSP i udzielające im wsparcia. Jedna z nich zilustrowana jest zdjęciem nieżyjącej księżnej Diany jako uosobieniem osoby nadwrażliwej. Także na Facebooku istnieje polska strona skupiająca nadwrażliwców. Ciekawe dlaczego tak mało psychologów zajmuje się pomocą tym osobom. I chociaż jest ich ponad miliard niewiele o tym zjawisku wiemy. Podejrzewam , że nadal bardzo wielu ludzi w Polsce  cierpi  nie wiedząc dlaczego i nie otrzymując wsparcia. 

Jedyna pociecha w tym , że  nadwrażliwość jako cecha utrudniajaca kontakty z otoczeniem  staje się znośniejsza po 50 tce. Wiem , bo ja też tak mam. Tylko czasem szkoda mi tych lat , gdy byłam młoda i piękna , a zdawałam się o tym nie pamiętać. Strach przed zranieniem i zmęczenie nadmiarem bodżców nie ułatwiało życia. Dziś , gdyby dano mi nową szansę, rzucałabym się w jego wir ze śmiechem i bez strachu. Majac wiarę w siebie z większą uwagą dobierałabym partnerów życiowych. Śmiało wspinałabym się po drabinie  własnych pasji i ambicji. Kto wie ile mnie omineło ?  Może dlatego warto pomóc dzieciom, nastolatkom, startującym w życie młodym dorosłym ?

Masz wrażenie , że jesteś nadwrażliwy ? Sprawdż, odpowiadając na test opublikowany przed laty przez dr Aron. ( moje tłumaczenie )

Test

Postaw znaczek tylko przy pytaniach, które naprawdę dotyczą ciebie

1 Łatwo czuję się przytłoczona przez nadmiar bodżców
2 Dostrzegam subtelne bodżce w moim otoczeniu
3 Emocje innych wpływają na mój nastrój
4 Zdaję się być wyczulona na ból
5 Łatwo ulegam oszołomieniu przez jasne światła, jasne kolory, dżwięk syreny,silne zapachy
6 Mam głębokie życie wewnętrzne
7 Nie lubię głośnych dżwięków
8 Głęboko mnie porusza sztuka i muzyka
9 Mój system nerwowy jest czasami tak przeciążony, że muszę się wyciszyć
10 Jestem obowiązkowy i sumienny
11 Łatwo mnie przestraszyć
12 Wpadam w panikę i gorzej działam gdy mam coś wykonać pod presją czasu
13 Kiedy ludzie żle czują się w swoim fizycznym otoczeniu wiem co zmienić ( np oświetlenie) by im pomóc
14 Jestem zirytowana gdy ktoś zmusza mnie do robienia kilku rzeczy naraz
15 Bardzo staram się unikać popełnienia błędów czy zapominania o czymś
16 Unikam filmów i programów TV pełnych przemocy
17 Czuję się nieprzyjemnie pobudzona gdy dużo się wokół mnie dzieje
18 Głód uniemożliwia mi koncentrację
19 Trudno znoszę zmiany w życiu
20 Dostrzegam delikatne zapachy, smaki, dżwięki , wrażenia estetyczne. Sprawiają mi one przyjemność
21 Jest dla mnie bardzo ważnym takie zorganizowanie sobie życia my unikać sytuacji denerwujących czy przytłaczających
22 Męczą mnie takie bodżce jak hałas czy sceny pełne chaosu
23 Kiedy w czasie wykonywania pracy jestem obserwowany lub mam konkurować z kimś innym  wykonuję tę pracę gorzej niż w zwyklych warunkach
24 Moi rodzice lub nauczyciele postrzegali mnie jako dziecko wrażliwe lub  nieśmiałe

Jeśli odpowiedziałeś TAK na 14 pytań lub więcej jesteś HSP.  Mniejsza liczba odpowiedzi na TAK, ale za to idealnie do ciebie pasujących,może również świadczyć o tym ,że jesteś osobą wysoce wrażliwą. 

Oryginalny test :  http://hsperson.com/test/highly-sensitive-test/

Brzuszki, boczki, pupy.

14 sierpnia 2016 sobota/ niedziela

Po cyklu trudniejszych tematów zdecydowałam się dziś na coś lżejszego... Choć fizycznie biorąc temat jest ciężkawy. Chodzi bowiem o otyłość.

Będąc całe życie szczupłą kobietą nigdy nie myślałam ,że zachowanie zgrabnej talii może stanowić problem. I pewnie nie poświęcilabym tematowi ani chwili gdyby buleczki , które tak smakowały mi ubiegłej  zimy ... Nagle, po 50 tce zobaczyłam ,że coś za latwo przybiera się tu i ówdzie. A za wolno się to ówdzie zrzuca. I na dodatek nie dzieje się to samo przez się,ale wymaga dużej samoświadomości. Nie tylko dietę i styl życia należy zmienić , trzeba także kontrolować wlasne nastroje...Od tego gdzie utylismy powinno zależeć postępowanie odchudzające. Przyjrzyjmy się poniższemu obrazkowi:


Numer 1 obrazuje Otyłość z przeżarcia a także od nadmiaru wody. Postepowanie: jeść o połowę mniej i ruszać się przez pół godziny dziennie.
2 -Otylość spowodowana stresem , polegajaca głównie na uciszaniu napiecia slodyczami. Wskazamie: aktywności redukujące przyczynę , czyli stres i napięcie nerwowe. Świeże powietrze.
3 - Otyłość typowa dla kobiet w wieku dojrzewania lub menopauzy. Przyczyną są zaburzenia hormonalne. Postępowanie: nie siedzieć w jednym miejscu - ruszać się. Nie pić alkoholu i nie palić.
Numer 4 - bardzo silnie powiekszony jest żolądek. Otylość ,ktorej przyczyną są zaburzenia metabolizmu. Możliwe także problemy z oddychaniem Iść do lekarza.
5 - Otyłość nóg ,zwykle pojawia się w ciąży i u osób mających sklonność do puchniecia nóg. Przyczyną  są zaburzenia krążenia żylnego.Ta schorzenie bywa dziedziczne. Biegać po schodach.
6 - Otyłość atakująca osoby , które niegdyś były aktywne fizycznie, ale zaprzestały ćwiczeń. Rada: głodówki dadzą twemu organizmowi sygnał do spalania tłuszczu.
Co robić gdy wszystkie części ciala są grube ? Autorzy artykulu ( The Mirror Post) o tym nie wspominają.


Wzielam sobie powyższe porady do serca i wstepnie zdiagnozowawszy u siebie nadwagę podobną do szóstej - zabralam się za glodówkę. Pracując caly dzień , a moja praca wymaga aktywnosci non stop - nie pamietalam o tym ,że nie jem. Wieczorem ,aż do zasnięcia także staralam się narzucić sobie atrakcyjne zajecia. W chwilach slabosci jadlam malą  kanapkę , warzywo lub owoc. Żoladek oszukiwalam wodą. Tak udalo mi  się przezyć kilka dni. Do weekendu. Brak pilnych zajęć,chwila pustki i zrejterowalam. Pozwolilam mojemu spowolnionemu metabolizmowi rozleniwić się na dobre.

Z rozpaczy nad tluszczykiem na brzuszku sięgnela po Piperynę, czyli ekstrakt z pieprzu.Genialny !
Złotych dwieście coś , a po tygodniu mogłam już wpakować się w stary kostium plażowy. Radość nie trwała jednak długo. Po tym okresie mój organizm przyzwyczaił się . Przestał chudnąć. I choć nadal łykałam po kapsułce pieprzu, jadalam jeden posilek ( bezmięsny) i wpijałam kilka kubków jogurtu z owocami z ogrodu . That's all. Mój brzuszek znów się pokazał !






Zapomnialam o odchudzaniu się do chwili gdy spotkalam nie widziana od lat koleżankę. Kilka lat temu chodzilyśmy razem do klubu tanecznego. Przez prawie 10 lat, tydzien w tydzień spedzalyśmy kilka godzin tańcząc. Mimo czterdziestu kilku lat nosilyśmy sukienki numer S,no góra M. Teraz z trudem rozpoznalam w starszej, otylej pani tamtą zgrabna kobietę. Wypilyśmy w barze ' Sex on the Beach' i podbudowane zdecydowalyśmy się wrocić do tańca. Tylko do jakiej grupy z takimi ' zaleglościami' ? Chyba do seniorów! A i ci tanczący 70 cio latkowie są nadzwyczaj szczupli i sprawni. Na razie poszłyśmy na dietetyczne zakupy. Tylko warzywa ( brokuly, bataty, oliwki, cebula, czosnek, pomidory,kabaczki ), jogurty i sery ( bez pleśniowych) oraz pieczywo wysoko ziarniste ( kromka dziennie). Na obiad ryba , plus ryż albo kasza z duszonymi na oliwie warzywami. Mięsa i tak już nie jemy. Owoce rosną kolo domu - żyć nie umierać. I jeszcze butelka czerwonego wina, zawsze to lepiej niż slodycze.

W supermarkecie kolejki, każdy pcha przed sobą wyladowany wózek. Pomysleć ,że w latach 60 i 70 tych takich wózków nie bylo, podobnie jak supermarketów z ogromem jedzenia. Ale za to na zdjęciach plaży z tamtych lat kobiety mają szczuple talie a mlodzi mężczyżni mięśnie na brzuchu.
Przyglądam się ludziom w kolejkach . Na sześć stojących osób trzy mają widoczną nadwagę lub są po prostu otyli. Wiek zdaje się tu nie grać roli .W grupie grubasów są ludzie po 50 tce , dwudziestolatki i dzieci. Mlody mężczyzna w sportowym stroju ( nie mylić z faktyczną aktywnością fizyczną ) z mocno wydatnym brzuszkiem i takową pupą wyklada na taśmę przy kasie zakupy.Kilka butelek pełno cukrowej Coli, kartony tłustego mleka, tłusta śmietanka, torba białych kajzerek, wędlina, drożdżówki, rogal z czekoladą. Żadnych warzyw czy owoców. Od samego patrzenia czuję się przejedzona. A gdyby tak wprowadzić w supermarketach obowiązek odstąpienia 10 % zakupionych wysoko tłuszczowych produktów ludziom głodującym w  innych częściach globu ?





W latach 60 i 70 tych krajem grubasów była bogata Ameryka. Dziś rosną brzuchy także Europejczykom. Anglikom, Węgrom, Niemcom i ...Polakom. Bardziej otyli w naszym kraju są mężczyżni ( 64%) - kobiet z nadwagą jest troszkę mniej ( ok 50 %) . Na rynek pracy wchodzi kolejne mlode pokolenie wychowanych na fast foodach i fizzy drinks Polaków. Nawet w wieku gdy gania się za piłką - w grupie 13 latków - co trzeci dzieciak ma nadwagę. Dowożenie do szkoly i godziny przed komputerem robią swoje. 

Jest długi weekend. Przede mną mloda, trzymająca się za ręce para skręca do parku. Gdyby patrzeć tylko na opięte jeansy nie odgadlbyś plci - obydwoje są tak mocno zaokrągleni. Dziewczyna sięga do torby i podaje chłopakowi dużą paczkę chipsów. Siadają na lawce, chrupiąc smażone kartofle.

Religia - ciężka choroba społeczeństwa.

8/ 9 Sierpnia 2016 

Co czuje Europejka widząc muzułmańska kobietą w tradycyjnym ,zakrywającym ją od stóp do głów stroju ? Wspólczucie , z odrobioną pogardy ? Bo cóż to za kobieta , która dobrowolnie zmienia się w niewolnicę mężczyzny, religii, zacofanego społeczeństwa ...




Czy zastanawiamy się co o nas myśli owa zakutana w szaty ? Często także nam wspólczuje. Zarówno z powodu naszego odkrytego ciała - bo jakże musimy się starać by wyglądało ono ładnie !
Dla niej hidżab to swoboda i bezpieczeństwo. Nie musi być piękna by czuć się wartościowa. Nie dba o akceptacje ze strony innych mężczyzn  czy innych kobiet. Pod chustą może poczuć się też tajemniczą kusicielką...




Nam jej życie wydaje się pasmem udręki : brak samodzielności - nawet pracujące kobiety muzułmańskie mają zakaz prowadzenia samochodu. Brak stanowienia o sobie - po ślubie stają się podległe mężowi. Przemoc wobec kobiet w krajach islamskich jest na porządku dziennym - przypadki kobiet pobitych przez mężów są drugą w kolejności, po wypadkach komunikacyjnych przyczyną udzielenia pomocy medycznej. O mordach 'honorowych' nie wspominając. Jak zastraszone muszą być kobiety w krajach, w których religia dopuszcza poniewieranie i bicie kobiet ? Jakie stłamszone muszą być kobiety , ktore dobrowolnie decydują się takiej religii bronić ? A może nie mają innego wyjścia ? Urodziły się przecież w takim kraju, wychowała je zastraszona muzułmańska matka- jaki mają wybór ... A Europejki, także Polki , które zmieniają wyznanie ? Poza naiwnością, być może chodzi o jakieś dewiacje seksualne ?



I na to kobieta ukrywająca się pod czarną zasłoną ma odpowiedż. W islamie od 7 wieku naszej ery kobieta ma równe prawa z mężczyzną.Prawa osobiste, majątkowe, prawa dziedziczenia i inne. Także prawo samostanowienia o sobie. Przyklad? Nikt nie może zmusić muzułmanki do małżeństwa. Ma też prawo do rozwodu, zwłaszcza gdy mąż jest niewierny lub niewydolny seksualnie. Mahomet nakazywał mężowi okazywanie żonie czułości i branie pod uwagę jej potrzeb seksualnych.

 Tymczasem w Europie , do dziewiętnastego wieku kobiety nie miały tożsamości prawnej . Chrześcijaństwo, choć zwiększyło bezpieczeństwo kobiet poprzez zakaz rozwodu, to w ogólnym aspekcie obniżylo pozycję kobiety.W religii chrześcijańskiej istnialo i bylo utrwalane przez wieki  przekonanie o niższości córek Ewy. Panowała niemal starokawalerska podejrzliwość wobec kobiecej natury i seksualności. Kościól katolicki utrwalał w ciągu wieków te stereotypy - stąd np.'polowania na czarownice' w końcu średniowiecza. Nawet dostrzeżenie  przez romantyków kobiecych zalet, stanowiło uzasadnienie zamknięcia przed nimi dostępu do życia publicznego. W  Anglii do 1884 roku istniała możliwość sprzedania żony ! Dotychczas kobiety nie mają dostepu do posługi kapłańskiej. 

Dopiero na poczatku XX wieku ruchy sufrażystek doprowadziły do przyznania kobietom wiekszych praw. Otrzymały prawo wyborcze w Finlandii, Anglii , w 1919 w Polsce , a potem w USA i Szwecji. W latach 40 i 60 tych poszły tym śladem Francja czy Włochy.  Portugalia dopiero w 1974 roku. I choć kolejne ruchy feministyczne poprawiały sytuację kobiet w dziedzinach edukacji, pracy i wynagrodzenia , to jeszcze w latach 50 -tych w krajach zachodniej Europy płacono kobietom połowę wynagrodzenia mężczyzny.

Ciekawe ,że w dawnych 'barbarzyńskich ' kulturach Europy pólnocnej kobiety przez wieki były uznawane  za jednakie mężczyznom. Potomkowie Celtów czy Wikingów w Holandii, Danii czy Szwecji do dziś mają nawięcej kobiet w parlamentach i na eksponowanych państwowych stanowiskach.

  SUFRAŻYSTKI

            
 Jak widać religie nie były przez wieki przyjazne kobiecie. Tworzone przez spragnionych władzy mężczyzn utrwalały dominację silniejszej fizycznie płci. Chrześcijaństwo nie jest tu wyjątkiem, ale od wieków kobiety były najbardziej dyskryminowane w krajach opanowanych przez islam. 
Dotyczy do zarówno pradawnych kultur afrykańskich jak i wspolczesnych krajów, w których panowanie przejeli radykalni islamiści.

 W Afganistanie w latach 1996-2001 talibowie odebrali kobietom prawa wychodzenia z domu,kształcenia się, pracowania, chodzenia do lekarza czy rozrywek. Amerykańska obecność w tym kraju po 2001 roku przyczyniła się do konstytucyjnego równouprawnienia kobiet. Mimo to kobiety w rodzinach nadal są dyskryminowane. Około 2 tysiące Afganek targa się każdego roku na swoje życie. W bardzo zamożnej i obecnie skrajnie religijnej Arabii Saudyjskiej , podobnie jak w Iranie nadal wykonywane są wyroki śmierci za ' nieobyczajność' W stolicy Arabii nad obyczajami na ulicy czuwają brodaci policjanci Komitetu Krzewienia Cnót i Zapobiegania Złu, którzy mają prawo wtrącić do więzienia z niedokladne zakrycie ciala czy przebywanie z obcym mężczyzną w jednym pomieszczeniu. 75 -letnią kobietę i rozmawiających z nią w publicznym miejscu mężczyzn skazano na 40 batów a król osobiście podtrzymal wyrok mimo międzynarodowych protestów.




Tak wyglądały kobiety w Arabii Saudyjskiej przed zapanowaniem w tym                                                   kraju radykalnego islamu ( lata 70 te)


W tym kontekście opowieści współczesnych mlodych , wyksztalconych Arabek z saudyjskiej upper - class o dobrowolnym noszeniu niewygodnego hidżabu i akceptowaniu segregacji płciowej wydają się mało przekonujące. Mimo że z przekonaniem opowiadają o  islamie jako najlepszej dla kobiety religii. ' Kobieta może robić to co kocha najbardziej - opiekować się dziećmi i rodziną. Nie musi troszczyć się o utrzymanie czy pieniądze." Polka przebywająca dłuższy czas w tym kraju wspomina w swojej książce mlodych saudyjskich mężczyzn jako " eleganckich, uprzejmych,nie narzucających się i wykształconych mężczyzn". Kiedy jednak jeden z nich oświadczył się jej, a jego matka zaprosiła ją do swego tradycyjnego domu - kobieta odmówiła kłamiąc,że jest zaręczona. Wiedziała , że nawet jako pracująca Europejka, po ślubie znalazłaby się w zlotej klatce.


Każda religia nosi znamiona ciężkiej choroby..A im radykalniejsze głosi zasady tym bardziej należaloby się jej przyjrzeć.. Niejednokrotnie odzwierciedlają one kompleksy i obsesje jej twórców lub póżniejszych głosicieli. Bardzo często staje się okrutnym narzędziem sprawowania władzy nad innymi ludżmi. 

Dobry Boże, jeśli istnieje coś takiego jak reinkarnacja, proszę nie pozwól bym w innym wcieleniu była muzułmanką ! 

Rodzice Niczyji

30 lipca 2016 sobota/niedziela

Szukalam zdjecia dla zilustrowania poprzedniego postu pt Moms . W ten sposób trafilam na Facebooku na stronę pt.Abandoned Parents, a tam na inne , podobne strony: Deserted Parents i kilka innych o podobnych nazwach. I choć niektore z nich zilustrowane są dość dramatycznie : zdjęciami płonących świeczek czy smutnych starych ludzi, to nie śmierć dziecka jest tematem. Ale porzucenie.Opuszczenie rodziców przez dorosłe dzieci.

Strony zostały utworzone w Wielkiej Brytanii, USA, Australii , w krajach zachodniej Europy. Ich autorzy deklarują chęć pomocy 'osieroconym' rodzicom oraz dostarczenie dokumentacji ośrodkom zajmującym się badaniem tego zjawiska. Coraz powszechniejszego i bardzo wstydliwego fenomenu czasów dostatku. Ludzie wpisujący swoje historie autentycznie cieszą się ,że odkryli taką stronę. Dotychczas myśleli ,że są ze swoim dramatem sami. Nie piszą o tym media, nie rozmawia się na ten temat ze znajomymi, jest problem a jakby go nie bylo. 

Dorosle dzieci nie są zainteresowane dyskutowaniem o rodzicach czy dziadkach. A to właśnie 30-40 latkow najbardziej słychać w mediach. Z myślą o mlodych aktywnych prowadzone są kampanie polityczne , ta grupa potrafi walczyć o swoje interesy.Dlatego mamy tysiące stron internetowych poświęconych dzieciom, rodzinie, mlodym matkom, życiu małżeńskiemu, a także wszystkich obszarom , ktore leżą w kręgu zainteresowań mlodych ludzi.

Ludzie starsi nie zwracają na siebie uwagi, nie krzyczą, nie protestują.  Współczesne spoleczeństwa nauczyły starzejące się pokolenie pokory, skromności i tolerancji. Babcie i dziadkowie przestali być glowami rodu, szanowanymi przez młodsze pokolenia mądrymi ludżmi, stracili znaczenie z chwilą gdy przestali zarabiać i być przez to potrzebni. Co więcej, porzucenie przez dzieci jest dla rodzicow czymś bardzo wstydliwym. Bo cóż, oto ponieśli klęskę. Żle wychowali swoje dzieci . Psychologowie gorliwie nazwą ich kochające rodzicielstwo dysfunkcyjnym. Nie ma się z czym obnosić. Poza tym  rodzice nie chcą palić mostów - do konca, do śmierci w 'domu spokojnej starości' będą wierzyli ,że ich dziecko kocha, że wszystko się zmieni.



Autorami postów na stronach dla opuszczonych rodzicow nie są przede wszystkim ludzie starsi, piszą także matki i ojcowie po 40 tce, ktorych dwudziesto kilkuletnie dzieci nie chcą znać. Listy tych rodziców przesycone są rozpaczą, niekończącą się tęsknotą , brakiem nadziei, poczuciem winy..A nade wszystko poczuciem klęski, ktorej już nie da się nadrobić. Porzucenie jest aktem gwałtownej przemocy i jako takie nie daje się zaakceptować. Ale współczesne spoleczeństwo piętnuje porzucenie dzieci, o starszych wydaje sie nie myśleć w tych kategoriach. 

W postach są wspomnienia bycia zanegowanym, lżonym, bitym, ośmieszanym,zastraszanym, upokarzanym, pozbawianym jedzenia czy dostępu do mieszkania. Rodzice, zwlaszcza matki tlumaczą się dlaczego nie chcą pozwolić by dwudziestoletni syn zwracal się do nich po imieniu. I to właśnie matki mają z tego powodu poczucie bycia niewystarczająco tolerancyjną. Są opisy demolowania mieszkania i sprzętów należących do rodziców. Opisy oszustw popelnianych przez dorosłe dzieci w celu wyłudzenia od rodziców pieniędzy.

Najpowszechniejsze jest jednak zjawisko Shunningu, zwane przez wypowiadających się w tej kwestii naukowców, fenomenem globalnym i wielokulturowym. Slowo to opisuje stosunek w jakim mlodzi ludzie radzą sobie z trudniejszymi problemami, z ktorych jednym jest ich własny rodzic. Stronienie od problemu, unikanie stawienia mu czoła, udawanie ,że nie istnieje. Jest to naturalny dla człowieka prymitywnego, intuicyjny sposób rozwiązywania problemów. W relacji z rodzicami - jest to po prostu nie widywanie ich. Czasem trwające latami. Normą jest wówczas uspokajanie wlasnego sumienia poprzez opowiadanie innym osobom klamstw o rzekomych grzechach rodziców, oskarżając ich np o  przemoc czy chłod emocjonalny. Takie dzieci  często umniejszają i deprecjonują swoich rodzicow przed rodziną ,znajomymi a nawet publicznie. Odmawiają uczestniczenia w uroczystościach rodzinnych. Nie odwiedzają dziadków czy innych osob związanych bliżej z rodzicami. Nie pozwalają także rodzicom na kontakty ze swoimi dziećmi, czyli wnuczętami. Nie odpowiadają na maile czy telefony. Jeśli rozmawiają z rodzicami to odmawiają zaangażowania się w rozmowę, a ich odpowiedzi są krotkie i prowokujące. Tworzą wrażenie , że nie chcą tej rozmowy, że jest ona nie w porę. Taki sposób rozmawiania ma nawet swoją nazwę -grudging.




W przypadku, gdy rodzice są starsi, niepełnosprawni i zależni od dorosłych dzieci dochodzi także do  zanegowania ich podstawowych potrzeb. Rodzicom odmawia się podstawowych środków do życia, opieki czy zainteresowania. O milości nie ma co wspominać.

Z historii rodziców oraz badań robionych na temat za granicą ukazuje się pewien schemat rozwoju tego zjawiska. W dzieciństwie  dziecko często jest otoczone ogromną , bezkrytyczną milością Psychologowie, ktorzy dotychczas nawolywali do bezwarunkowej, bezstresowej, wspierającej milości wobec dziecka - powoli wycofują się z tego pomysłu. Odkryto bowiem ,że często dając dziecku poczucie absolutnej wyjątkowości,chroniąc go przed stresem, pomagając mu do lat póżnej mlodości - wychowujemy narcyza. Zakochanego w sobie, mającego klopot z empatią wobec innych. To duże uproszczenie , ale tak bywa. Innym błędem nieszczęsnych rodziców jest nieumiejętność postawienia dziecku granic. Nawet gdy dziecko podnosi na nas rękę. Jesteśmy slabi, zgnębieni, zmartwieni. Nastolatek to widzi i pozwala sobie na kolejne ciosy. W przenośni i doslownie. Ok 75 procent matek miało doświadczenie z doznaniem gwałtownego zachowania lub gróżb użycia sily ze strony nastoletnich dzieci !



Narcystyczne dziecko,by zachować w dorosłym życiu poczucie swojej wyjątkowości znajdzie sposób by sprawić ,że będziemy czuli się bezsilni, beznadziejni, winni i przygnębieni. Traktuje tak wszystkich, nie tylko rodziców. Ale to właśnie oni odczują to najbardziej boleśnie.Swoją ocenę bycia rodzicem bierzemy z tego jak traktuje nas nasze dziecko. Kiedy jesteśmy przez nie odrzucani bardzo trudno utrzymać równowagę i dobrą samoocenę. Rodzice doroslych dzieci porównują swoją sytuację do ' chodzenia po skorupkach jajka'. Każdy ruch, jedno nieodpowiednie slowo i świat się wali z chrzęstem. Powiedzenie to jest na zachodzie używane  do opisu trudnych stosunków rodziców z dziećmi. 

W Polsce wydaje się być jeszcze nie tak żle... Po wklikaniu hasła ' porzuceni rodzice' pojawiają się odpowiedzi dotyczące opuszczonych dzieci. Na hasło ' przemoc wobec rodziców' znajdziemy wylącznie przemoc wobec dzieci. Kiedy jakaś matka skarży się w internecie ,że nastoletnie dziecko ją bije - z pewnością otrzyma wiele odpowiedzi , także od psychologow, poddających pod wątpliwość jej umiejętności wychowawcze. Nie ma u nas także stron internetowych zrzeszających nie kochanych rodzicow. Może więc nie ma problemu ? Może ma on charakter powszychny jedynie w zamożnych spoleczenstwach ?  Tylko  dlaczego 'domy starców' rosną w Polsce jak grzyby po deszczu i zastępują niedawne czteropokoleniowe rodziny? Dlaczego w okresie świąt szpitale narzekają na nadmiar staruszków podrzuconych na ten czas przez ich urocze potomstwo ? Dlaczego 50 procent polskich  pięćdziesięcio i sześćdziesięciolatków zaciąga kredyty dla doroslych dzieci a nawet wnucząt ,ryzykując utratę mieszkania, życiowego majątku gdy owe dziecko przestaje je spłacać ? A może wlaśnie dlatego młodzi Polacy są blisko z rodzicami ,bo ci nadal im pomagają finansowo? Co gdy rodzicowi pieniędzy i sił zabraknie ?

Kochamy swoich bliskich: dzieci, matki, ojców, dziadków. Martwimy się gdy mają klopoty czy chorują. Pomagamy co dnia. Cieszymy się ich szczęściem. Chcemy by nasi bliscy byli z nami bezpieczni. I choć tego nie mówimy , wiemy ,że możemy liczyć na to samo , ciepłe uczucie z ich strony. To się wie, czuje, rozumie samo przez się. Dlatego gdy ten najbliższy czlowiek odwraca się i przestaje nas kochać - stajemy zaskoczeni i obolali.